Ortomikar.pl

15 grudnia 2013
Publikacje, DLA LEKARZY

Niechirurgiczne ortopedyczno-ortodontyczne leczenie dorosłej pacjentki z III klasą szkieletową, zrudymentowanym zębem 12 i brakiem zawiązka zęba 22

Streszczenie: Celem artykułu jest przedstawienie przebiegu i wyników niechirurgicznego leczenia dorosłej pacjentki z III klasą szkieletową, brakiem zawiązka zęba 22 i atypowym, zrudymentowanym (mikrodontycznym) zębem 12.

Materiał i metoda: 27-letnia pacjentka z zaburzeniem szkieletowym klasy III i zaburzeniami zębowymi została poddana dwuetapowemu leczeniu ortopedyczno-ortodontycznemu. W I fazie leczenia zastosowano połączenie maski twarzowej z aparatem Haasa na szynach akrylanowych wyższych w tylnej części oraz dolnym aparatem stałym i wyciągami elastycznymi III klasy. W II fazie leczenia stosowano pełny aparat stały na obu łukach zębowych i wyciągi elastyczne III i I klasy. Na początku leczenia usunięto atypowy ząb 12 i na jego miejsce przesunięto ząb 23, a następnie resztę bocznych zębów szczęki.

Wyniki: Po dwuletnim okresie leczenia pacjentka uzyskała poprawę warunków szkieletowych i widoczną poprawę rysów twarzy w zakresie środkowego i dolnego piętra twarzy (okolicy podoczodołowej, profilu warg i położenia bródki). Prawidłowe warunki zgryzowe zostały uzyskane bez potrzeby wykonywania uzupełnień protetycznych. Pozytywne zmiany szkieletowe, wynikające z porównania pomiarów przed leczeniem (T1) i pod koniec aktywnej fazy leczenia (T2), są najbardziej zauważalne w pomiarach: Wits (+7 mm) oraz kątach: SNA (+2 stopnie), SNPg (+2 stopnie) i ANPg (+4 stopnie).

Podsumowanie: Pozytywne rezultaty niechirurgicznego leczenia przeprowadzonego u dorosłej pacjentki z III klasą szkieletową i zaburzeniami zębowymi pokazało, że opisywana metoda może być alternatywą dla leczenia ortodontyczno-chirurgicznego dorosłych pacjentów ze średnio nasiloną III klasą szkieletową, nawet w przypadkach braku zawiązków w szczęce.